آرزوی بابا فغانی شیرازی با هزار سال دیدن هم جبران نمی شود.
به ماه روی تو این ارزو که من دارم هزار سال اگر بینمت هنوز کم است
سعدی می فرماید:
پایت بگذار تا ببوسم چون دست نمی رسد در آغوش
وحشی بافقی:
تبسمی ز لب دلفریب او دیدم که هر چه با دل من کرد آن تبسم کرد
با با فغانی حاصل عمر دراز را دریافته است.
تا دل به حلقه زلف تو بسته ام دانسته ام که حاصل عمر دراز چیست
از مثنوی مولانا:
هر چه اندیشی پذیرای فناست آنچه در اندیشه ناید آن خداست
بر در این خانه گستاخی ز چیست گر همی دانند کاندر خانه کیست
ابلهان تعظیم مسجد می کنند در جفای اهل دل جِد می کنند
آن مجازست این حقیقت ای خران نیست مسجد جز درون سروران
تا دل مرد خدا نامد به درد هیچ قومی را خدا رسوا نکرد
قصد جنگ انبیاء می داشتند انبیاء را همچو خود پنداشتند
بیتی از قا آنی:
به گیسویت که از رویت به دیگر سو نتابم رخ
گرَم صد بار چون گیسو به گرد سر بگردانی
یک رباعی از احمد جامی:
یارم ز خرابات در آمد سرمست مانند لب خویش می لعل به دست
گفتم صنما من از تو کی خواهم رَست گفتا نرَهد هر انکه در ما پیوست
معشوق طالب آملی را حاجتی به سیاهی لشکر نیست
در قید زلف و کاکل عنبر فشان مباش حُسن ترا سیاهی لشکر چه حاجت است
سعدی:
چه خوش گفت آن تهیدست سلحشور جُوی زر بهتر از پنجاه من زور
ظهیر فاریابی:
بگو به خواب که امشب میا به دیده من جزیره ای که مکان تو بود آب گرفت
از بوستان سعدی در خدمت به رعیت:
برو پاس درویش محتاج دار که شاه از رعیت بوَد تاج دار
رعیت چو بیخند و سلطان درخت درخت ای پسر باشد از بیخ ،سخت
مکن تا توانی دل خلق ریش وگر میکُنی میکَنی بیخ خویش
اوحدی را بیتی زیباست
در پرده ای و بر همه کس پرده می دری با هر کسی و با تو کسی را وصال نیست
خجلت صائب تبریزی نیز در نوع خود تامل بر انگیز است
به بوی گل ز خواب بیخودی بیدار شد بلبل زهی خجلت که معشوقش کند بیدار عاشق را
یک رباعی از عراقی:
حسنت به ازل نظر چو در کارم کرد بنمود جمال و عاشق زارم کرد
من خفته بدم به ناز در کتم عدم حسن تو به دست خویش بیدارم کرد
نشاط :
یارب تو پرده بردار از کار تا بدانند کامروز در جهان کیست شایسته ملامت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند